Mi-menut
Panicum miliaceum subsp. ruderale
Poaceae Graminaceae
Àutri noum : Mi-blanc, Pichot-mi, Mi, Panisso.
Noms en français : Millet, Millet d'Inde.
Descripcioun :Aquest mi-menut "fèr" trachis dins li champ cultiva e en ribo d'aigo. Soun enflourejado èi clinado e porto de "gròssis" espigueto (en couparesoun emé lou mi-prim) de 4 à 5,5 mm . Li guèno di fueio soun peréu proun pelouso. Au contro de la meno cultivado, subsp. miliaceum, pèr la fèro, lis espigueto toumbon rapidamen e rèston pas pourtado pèr la planto.
Usanço :Lou mi-menut "fèr" sèmblo d'óurigino recènto que vendrié dóu mi-nenut cultiva que sarrié retourna vers uno formo pu sóuvajo. De tout segur li grano soun manjadisso, es uno planto interessanto d'un poun de vist dieteti.
Port : Grando erbo
Taio : 0,4 à 1,2 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Panicum
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 20 à 30 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 400 m
Aparado : Noun
Juliet à óutobre
Liò : Champ
- Ribiero
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Óurigino Asìo
Ref. sc. : Panicum miliaceum subsp. ruderale (Kitag.) Tzvelev, 1968
Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )